Drewno
Świeżo ścięte drewno może wyginać się i skręcać, a dodatkowo narażone jest na występowanie grzybów oraz owadów, dlatego też nie powinno się stosować go jako elementy konstrukcyjne.
Tarcica stosowana na konstrukcje musi być suszona komorowo do wilgotności 18-20%, co odpowiada stanowi powietrzno-suchemu drewna, który można również osiągnąć poprzez sezonowanie drewna na pryzmach ułożonych na przekładkach pod przykryciem. Sezonowanie jednak w zależności od gatunku i wilgotności początkowej drewna trwa bardzo długo, nawet do ponad roku. Suszenie komorowe w wysokich temperaturach niszczy także wszelkie grzyby i owady.
Drewno stosowane na więźbę prefabrykowaną jest również strugane czterostronnie i posiada załamane krawędzie, dzięki temu zachowuje powtarzalność wymiarów, potrzebną tak bardzo przy precyzyjnie wykonywanej więźbie.
Tarcica stosowana na nasze konstrukcje ma klasę C24 określa to wytrzymałość tarcicy na zginanie. Zakwalifikowanie tarcicy do danej klasy odbywa się w poprzez wyszkolonych brakarzy zgodnie z normą PN-EN 14081-1, w której podane są parametry, jakie należy sprawdzić oceniając daną sztukę tarcicy:
- sęki (rodzaj, zakres, wielkość)
- pęknięcia (rodzaj, głębokość, długość)
- krzywizna podłużna boków i płaszczyzn,
- wichrowatość
- krzywizna poprzeczna płaszczyzn
- zgnilizna - niedopuszczalne
- oblina
- chodniki owadzie – niedopuszczalne
Sortowanie powinno odbywać się po suszeniu, więc mokra więźba z tartaku nie ma prawa być oznakowana jakąkolwiek klasą drewna.
Najwięcej drewna występuje w klasie C24, dlatego ta jest stosowana w konstrukcjach, częstym błędem jest wpisanie przez projektanta całego obiektu klasy wyższej czyli C30, a faktycznie jest później problem z uzyskaniem takiej klasy drewna, co może spowodować rozbieżność między projektem a rzeczywistością, na niekorzyść Inwestora.
Na konstrukcje stosuje się drewno z gatunków iglastych, w naszej fabryce jest to świerk ze względu na małą liczbę sęków, a co za tym idzie, można uzyskać najwyższą jakość drewna.